หน้าหนังสือทั้งหมด

การแก้ไขอาบัติสังฆาทิเสสในพระภิกษุ
206
การแก้ไขอาบัติสังฆาทิเสสในพระภิกษุ
ภิกษุใดต้องอาบัติสังฆาทิเสสจะแก้ไขด้วยการอยู่ปริวาส กล่าวคือ จะให้อยู่ในสถานที่ที่แยกไว้ สำหรับผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสสโดยเฉพาะไม่อยู่ปะปนกับภิกษุทั่วไป เพื่อให้ผู้ต้องอาบัติได้สำนึกผิดและ สำรวมระวังต่
บทความนี้นำเสนอแนวทางการแก้ไขอาบัติสังฆาทิเสสในพระภิกษุ ทั้งการอยู่ปริวาสที่เป็นการแยกตัวจากพระภิกษุทั่วไปเพื่อสำนึกผิด และการปลงอาบัติเพื่อลดความผิดในด้านศีลธรรม นอกจากนี้ยังมีการอธิบายสิกขาบทต่างๆ เ
ปัญจมสัมมตาปทากา – พระวินัย
32
ปัญจมสัมมตาปทากา – พระวินัย
ประโยค - ปัญจมสัมมตาปทากา อรรถกถาพระวินัย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 746 กันแล้ว ไปฆาตคาม ๑, สิกขาบทพระผู้มีภาคตรัสว่า "ภิญญาใด พึงนำ (อนุ-โกน-ด่า) ขนในที่แคบ ๑." สิบงว่าก ธญาณิ มินุติ ฐา ได้แก่ สิกขาบท
บทความนี้กล่าวถึงสิกขาบทในพระวินัยที่ตรัสสอนเกี่ยวกับการประพฤติตนในสถานการณ์ต่างๆ เช่น การขอข้าวเปลือก การเดินทางไกล และการมีบทบาทในสังคม โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับความหมายและความสำคัญของคำสอนดังกล่าวในพระ
ปัญจมสนันตปาลากา: อรรถกถาพระวินัย ปัตรวาร วิลนา
30
ปัญจมสนันตปาลากา: อรรถกถาพระวินัย ปัตรวาร วิลนา
ประโคม - ปัญจมสนันตปาลากา อรรถกถาพระวินัย ปัตรวาร วิลนา - หน้าที่ 744 สามบทว่า ตฤณฺฏิ ยานุญฺญ สงฺมติ ได้แก่ ๓ สิกขาบทที่ พระผู้ปาฏรณ์กล่าวว่า "ภิกษุณีใด ไม่อาพาธ พิงไร่มและรองเท้า, ไม่เป็นไข้ พิงไปด้
เนื้อหาเกี่ยวกับข้อปฏิบัติของภิกษุณีในพระวินัย โดยมีการแสดงถึงสิกขาบทที่สำคัญ และการปฏิบัติที่มีความถูกต้องตามหลักพระธรรม มีการกล่าวถึงสแนบกาย จิต และวาจา และความสำคัญของการประคองตนให้ถูกต้อง รวมถึงรา
ปัตตวรรณ์ สิกขาบทที่ ๑๐
446
ปัตตวรรณ์ สิกขาบทที่ ๑๐
ประโยคที่(๓) - จุดดอมนิปลาสิกาขบทภาค ๑ หน้า ที่ 445 ปัตตวรรณ์ ๓ สิกขาบทที่ ๑๐ พระนามปิฏกสิกขาบท ปิฏกสิกขาบทว่า เตม สมน ยน เป็นคำตัน เป็นคำว่า ข้าพเจ้าเลยต่อไป:- ในปิฏกสิกขาบทนั้น มิวินิจฉังคงต่อไป:
บทความนี้กล่าวถึงปัตตวรรณ์ที่ถูกกล่าในสิกขาบทที่ ๑๐ โดยเผยความหมายของคำต่างๆ รวมถึงบทบาทของสงฆ์ ตัวอย่างการใช้คำเช่น พุท สุมุสฺสุ และโอโนชน ซึ่งสื่อถึงคุณค่าของการทำกิจกรรมที่มีผลต่อสงฆ์ การตกแต่งและจ
มหาปสกสิกขาบท: ปิติรวดที่ ๑ สิกขาบทที่ ๓
435
มหาปสกสิกขาบท: ปิติรวดที่ ๑ สิกขาบทที่ ๓
ประโยค(-) ทุ่งอันสัมปทานกานปลากาเปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 434 ปิติรวดที่ ๑ สิกขาบทที่ ๓ มหาปสกสิกขาบท มหาปสกสิกขาบทว่า ตน สมยฺ เป็นต้น ข้าพเจ้าจะกล่าวต่อไป :- ในมหาปสกสิกขาบทนั้นมีวนัจฉิงัดไปนี้ :- สองบทว
บทความนี้กล่าวถึงมหาปสกสิกขาบท ซึ่งประกอบด้วยคำอธิบายที่สำคัญเกี่ยวกับคำศัพท์ต่าง ๆ เช่น 'สัมปทาน', 'สุตติ', และ 'สุวิธิ' โดยมีการชี้ให้เห็นถึงความหมายที่สำคัญของแต่ละคำและการนำไปใช้ในชีวิตจริง นอกจาก
การปฏิบัติของพระเณรในพระพุทธศาสนา
398
การปฏิบัติของพระเณรในพระพุทธศาสนา
ประโยค (ค) - ดูแสดงสมฺปนาปาสกาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 397 ปัตตวรรคที่ ๑ สิกขาบทที่ ๑ เถกษัตริชิกาขาบท เถกษัตริชิกาขบทว่า เตน สมยิน เป็นดังนี้ ข้าพเจ้าอธิบายต่อไปว่า ต่อไป :-ในกถาสิกขาบทนั้น มิวิเศษฉันดั่
ในบทนี้ ข้าพเจ้าอธิบายการปฏิบัติของพระเณรในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่การทำตามวินัยสงฆ์และการปฏิบัติตามระเบียบองค์ไม้ที่มีการอธิบายโดยสมณะในพระกถาสิกขาบท ซึ่งมีการกล่าวถึงความสำคัญของการถวายและการรักษาระเ
สิกขาบทที่ 8: รูปสัพโหราหสิกขาบท
371
สิกขาบทที่ 8: รูปสัพโหราหสิกขาบท
ประโยค (ตอน) - ดูดส่วนปลากกาแปล ภาค ๑ หน้าที่ 370 โกสียอรรถที่ 2 สิกขาบทที่ 8 รูปสัพโหราหสิกขาบท รูปสัพโหราหสิกขาบทว่า เนน สมย เป็นดัง นี้เอง จะกล่าวต่อไป:- ในรูปสัพโหราหสิกขาบทนั้น มิอาจฉันดั่งต่อไป
บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์สิกขาบทที่ 8 โดยมุ่งเป้าไปที่การพูดคุยเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนทองและเงินในพระธรรม คำว่า รูปสัพโหราหสิกขาบทให้ความสำคัญกับหลักการและแนวทางที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแนะนำ การแลกเป
เอกเทศสิกขาบทที่ ๖ ในสงครามปลาสิก
352
เอกเทศสิกขาบทที่ ๖ ในสงครามปลาสิก
ประโยค) - ดูท่สงครามปลาสิกนกสกกาปล ภาค ๑ - หน้าที่ 351 โกสียวรรณ์ ๒ สิกขาบทที่ ๖ เอกเทศสิกขาบท เอกเทศสิกขาบทว่า เทม สมนฺยา เป็นต้น ข้าพเจ้า จะกล่าวต่อไป :- ในเอกเทศสิกขาบทนั้น มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :
เอกเทศสิกขาบทที่ ๖ กล่าวถึงการวินิจฉัยหลักการต่างๆ ในการใช้คำและการปฏิบัติที่ถูกต้องเกี่ยวกับขนเจิม โดยอธิบายถึงการโยนและการกระทำที่สามารถนำไปสู่การอาบัติในแง่ของการปฏิบัติ เช่น การโยนหรือคำนึงถึงสถาน
โกลิยศิวะศรี สิกขาบทที่ ๓
345
โกลิยศิวะศรี สิกขาบทที่ ๓
ประโยค(คัด) - ดูเนื้อสมุดฉบับกาแปลภาค ๑ - หน้า ที่ 344 โกลิยศิวะศรี ๒ สิกขาบทที่ ๓ พรรณะเทวภาคสิกขาบท เทวดาศิกขาบทว่า เตน สมฺยบ เป็นต้น ขึ้นอ้อจะกล่าว ต่อไป :- ในภวาคสิกขาบทนั้น มีวิจฉํฉงนี้ :- สองบท
บทความนี้นำเสนอการตีความสิกขาบทที่ ๓ ในโกลิยศิวะศรี เกี่ยวกับพระธรรมคำสอน แบ่งเนื้อหาเป็นหลายส่วนรวมถึงวิธีการตีความคำศัพท์และการนำไปใช้ในบริบทของการศึกษาและการปฏิบัติ นอกจากนี้ยังมีการขยายความเกี่ยวก
ศึกษาการอัญเชิญจีวรในสิกขาบทที่ ๑
311
ศึกษาการอัญเชิญจีวรในสิกขาบทที่ ๑
ประโยค (๒) - ดูที่สุดสมบัติปาสาทกามาแปล ภาค ๑ - หน้า 310 จิววรรณ์ที่ ๑ สิกขาบทที่ ๑ พรรณนาถุตตทิสริกาขนบ ถุตทิสริกาขบทว่า เตน สมนุ เป็นดังนี้ ข้าพเจ้าอัจจาว่า ต่อไป:- ในทุตตทิสริกาขบทนั้น มีวินิจฉัยดั
บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์อรรถในสิกขาบทที่ ๑ โดยเฉพาะในคำว่า อภิฤทุซึ ซึ่งมีความหมายว่า 'เพื่อถือเอา' โดยมีการอธิบายถึงความปรารถนาและการนำไปรับจีวรในบริบทของผู้ที่ปรารถนา และอธิบายความหมายของบทต่างๆ
การศึกษาอัญญาตกัญญุติสิกขาบท
304
การศึกษาอัญญาตกัญญุติสิกขาบท
ประโยค(ตอน) - ดูเดิสมันปาตากามาแปลภาค ๑ หน้า ที่ 303 จิววรรณศักดิ ๑ สิกขาบทที่ ๖ พระธาตุนำอัญญาตกัญญุติสิกขาบท อัญญาตกัญญุติสิกขาบทว่า เตน สุมยาน เป็นตัน บ้านเจ้า จะกล่าวต่อไป:-ในอัญญาตกัญญุติส
เนื้อหานี้ศึกษาเกี่ยวกับอัญญาตกัญญุติสิกขาบท ซึ่งกล่าวถึงความหมายและลักษณะเด่นของพระอุปันนศากยบุตร และการวินิจฉัยต่างๆ ในบทเรียนนี้ โดยมีการพูดถึงพระอุปัณฑศากยบุตรและภาษาบาลีที่เกี่ยวข้องเพื่อให้เข้าใ
จีวจรรวร: สิกขาบทที่ ๕
293
จีวจรรวร: สิกขาบทที่ ๕
ประโยค (๒) - ดูดอีลมปลาสภากาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 292 จีวจรรวรที่ ๑ สิกขาบทที่ ๕ พระธนาาปรานจิรวโรวาปสิกขาบท ปราณจิรวาสิกาบทว่า เฑน สมยาน เป็นคำว่า จะกล่าว ต่อไป:- ในปราณจิรวาสิกาบ…
ในบทนี้มีการอธิบายความหมายของสิกขาบทที่ ๕ โดยอธิบายถึงการจำแนกญาติว่าใครบ้างที่ถือเป็นญาติและมิใช่ญาติ รวมทั้งเชื่อมโยงไปยังคำต่าง ๆ ที่ใช้ใน…
ทุติยสมันตปาสาทิกา วิบูลวรรณนา
246
ทุติยสมันตปาสาทิกา วิบูลวรรณนา
ประโยค (๓) - ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค ๑ - หน้า ที่ 245 ทุติยสมันตปาสาทิกา วิบูลวรรณนา ติงสกนิทวรรณนา ธรรม ๑๐ เหล่าใด ชื่อว่านิสสัลสติ์ ที่พระสังฆ สมมาพเจ้าผู้สูง ทรงแสดงแล้ว บัดนี้ ข้าพเจ้า จักทำการพระ
เนื้อหานี้กล่าวถึงการนำเสนอพระธรรมบทที่กล่าวถึงนิสสัลสติ์และรูปแบบการดำเนินการสู่การปฏิบัติพร้อมกับการให้คำอธิบายเกี่ยวกับการอนุญาตจากพระมหาบุรุษ และความสำคัญของหลักธรรมดังกล่าวในการฝึกฝนจิตใจและการใช
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
7
อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์
ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 6 หรือ "กว่า" เพราะมีกำหนด. คำใดมี อติ (ยิ่ง) อุปสัคนำหน้าปกติบ้าง มี ตร หรือ อย อิสสก ปัจจัยต่อท้ายศัพท์ปกติบ้าง เช่นคำว่า อติปณฺฑิโต เป็นบัณฑิต
ในบทนี้จะอธิบายเกี่ยวกับคำอธิบายทางไวยากรณ์บาลีโดยเน้นไปที่คำและศัพท์ที่มีความหมายพิเศษ เช่น คำที่มีอุปสรรค ‘อติ’ ที่ใช้ในผู้แสดงสถานะเช่น ‘อติปณฺฑิโต’ ซึ่งหมายถึงการยกย่องและเปรียบเทียบ. จะได้ทำความเ
วิสุทธิมรรค: ภิกขุศีลและอาจารศีล
34
วิสุทธิมรรค: ภิกขุศีลและอาจารศีล
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 32 ปรารภภิกษุทั้งหลาย และสิกขาบททั้งหลาย ที่ภิกษุเหล่านั้นจำต้อง รักษา โดยเป็นพระบัญญัติสำหรับภิกษุ นี้ชื่อว่าภิกขุศีล สิกขาบทที่ ทรงบัญญัติปรารภภิกษุณีท
เนื้อหาในหน้าที่ 32 ของวิสุทธิมรรคระบุถึงสิกขาบทและศีลที่ภิกษุและภิกษุณีจำเป็นต้องรักษา โดยอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับภิกขุศีลและภิกขุณีศีลรวมถึงศีลสิบของสามเณรและสามเณรี ส่วนการวินิจฉัยศีลในจตุกกะที่ 3
การรักษาโรคในสมัยพุทธกาล
345
การรักษาโรคในสมัยพุทธกาล
พระผู้มีพระภาคเจ้าเองก็เคยทรงประชวรด้วยโรคลมในพระอุทรหรือท้อง และทรง หายประชวรด้วยการเสวยข้าวต้มปรุงด้วยของ 3 อย่าง คือ งา ข้าวสาร และถั่วเขียว ท่านพระ สารีบุตรก็เคยอาพาธเป็นลมเสียดท้อง และรักษาให้หาย
บทความนี้นำเสนอวิธีการรักษาโรคต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล เช่น พระผู้มีพระภาคได้ทรงประชวรด้วยโรคลมและหายด้วยการเสวยข้าวต้มปรุงด้วยงา ข้าวสาร และถั่วเขียว, การรักษาโรคฝีที่ใช้การผ่าตัดและพอกแผลด้วยย
อนุรักษ์ธรรมชาติในศาสนาพุทธ
73
อนุรักษ์ธรรมชาติในศาสนาพุทธ
อนุรักษ์ธรรมชาติเกิดขึ้นด้วยซ้ำไป ดังเรื่องราวที่ปรากฏอยู่ในภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๑ ว่า เมื่อครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ อัคคาฬวเจดีย์ เขตรัฐอาฬวี พวกภิกษุชาวรัฐอาฬวี ได้ลงมือตัดต้นไม้ และ
บทความนี้พูดถึงการอนุรักษ์ธรรมชาติในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเน้นถึงความสำคัญของการไม่ตัดต้นไม้และการ ไม่เบียดเบียนต่อสรรพชีวิต รวมถึงการตัดป่า ซึ่งในที่นี้หมายถึงการขจัดกิเลสในใจมนุษย์ เพื่อสร้
ทอดสนมปาสำกากเปล ภาค ๑
72
ทอดสนมปาสำกากเปล ภาค ๑
…ทธิ์ฐานเป็นตน เหมือนทุจลาจากสิกขาบท แม้วินิจฉุตูหลาย ก็มีอรรถชัดเจนนัน้ ด้วยประการะนี้. พรรนาสังกมิสสิกขาบทที่ ๕ จบ.
บทนี้กล่าวถึงแนวคิดความเป็นมนุษย์และการตีความหมายของคำสอนทางศาสนา เช่น ความเห็นเกี่ยวกับสิกขาบทและบทบาทของพระอุทายีระในคำสอน พูดถึงความสำคัญของการเป็นมนุษย์และการปรับปรุงตนเองในทางธรรม การให้ความสำคัญ